#UnmuteUs Wij doen mee! Jij ook?
Beste medemuzikanten, leden en belangstellenden,
Het zal niemand verbazen dat ook de voorzitter van de Ntb (onderdeel van Kunstenbond) en van de VCTN met gemengde gevoelens naar de beelden van de feestvierende voetbalsupporters heeft gekeken. Niet omdat ik hen niet gun eindelijk weer eens met volle teugen te genieten, maar ik wil zelf ook weer aan de slag!
Daarom ook dat de Ntb en de VCTN het initiatief van #UnmuteUs van harte ondersteunen en ook ik, als voorzitter van de Ntb maar vooral als (een jaar of 35) beroepsmuzikant, mee ga lopen in de protestmars. Ik roep alle muzikanten op mee te lopen.
Maar wij moeten méér doen.
We zullen er zelf voor moeten gaan zorgen dat we minder kwetsbaar zijn. Niemand kan ons garanderen dat we in 2022 van die maatregelen af zijn, of dat we eindelijk in 2022 wél een ouderwets festivalseizoen gaan krijgen. Ook zal niemand ons kunnen garanderen dat er nooit meer een pandemie van deze omvang komt.
Op dit moment bestaan er bijvoorbeeld wel degelijk regelingen waarmee festivalorganisatoren voor 100% schadeloos worden gesteld door de regering, ook als het gages van artiesten betreft. Vaak voldoet men echter niet aan de voorwaarden en sta je als muzikant met lege handen. Daar zullen we zélf iets aan moeten doen, door afspraken te maken met onze opdrachtgevers.
En daar zit een gevoelig punt. Op grote schaal worden in onze sector afspraken via Whatsapp of e-mail gemaakt, en vaak gaan die afspraken niet verder dan: “Kun jij op die en die datum? Oké, mooi schrijf maar op”.
In alle eerlijkheid: het past ook niet zo goed bij onze sector om met uitvoerige contracten en clausules te gaan werken. Het aantal contracten dat ikzelf in de afgelopen 35 jaar ben tegengekomen is denk ik op twee handen te tellen. En als je als enige opeens heel zakelijk gaat doen ben je een zeurpiet en vragen ze liever iemand anders, nietwaar?
Vaak is die opdrachtgever gewoon de bandleider met wie je als muzikant verder een uiterst vriendschappelijke relatie hebt. Datzelfde geldt dan ook weer voor de relatie tussen de bandleider en de artiest, de artiest en de boeker en ga zo maar door.
Maar de realiteit is dat wanneer wij zelf niet de regie nemen, ook in administratie niet professioneler worden en blijven werken zonder duidelijke afspraken, we altijd achteraan in de rij zullen staan. Zonder afspraken kan geen enkele jurist, zelfs niet die van de Kunstenbond, ons helpen.
Wat kan de Kunstenbond/Ntb als muzikantenvakbond en de VCTN als beroepsvereniging voor muziekauteurs in deze barre tijden voor ons doen?
De belangenbehartigers blijven doorgaan de Minister van OCW te bestoken met feiten, enquête uitslagen, onderzoeken, rapporten. Wij zitten daar mede als lid van de Creatieve Coalitie (die door de Kunstenbond is opgezet en voor het grootste gedeelte door de Kunstenbond wordt gefaciliteerd) op een prominente plek aan tafel en hebben op die manier wel degelijk een paar dingen voor elkaar gekregen: steun aan instellingen (die overigens aantoonbaar niet of nauwelijks bij ZZP-ers terecht is gekomen en, naast vast personeel met name aan ondersteuners van de kunsten ten goede is gekomen, zie daarvoor het Boekmanrapport), extra steun via onder meer het Fonds Podiumkunsten (waaronder de balkonscene regeling), steun via de Publieke Omroep (waardoor je opeens tijdens corona wél betaald kreeg, € 250,00 bruto, voor optredens bij de Publieke Omroep).
Daarnaast zijn wij vertegenwoordigd binnen de rechtensector, via Platform Makers en onder meer binnen Sena, Buma/Stemra en Norma, wat mede resulteerde in het Steunfonds Rechtensector (waardoor je als muzikant of componist steun kunt krijgen bij het maken van nieuw materiaal). Ook stonden we aan de basis van het Nationaal Podiumplan: een prachtige regeling (ook deels gesteund door OCW) waar muzikanten hun optredens aangevuld kunnen zien worden tot de, door ons jaren geleden geïntroduceerde gagenorm van € 265,00 bruto.
Lossen deze initiatieven alle problemen op? Nee. Geven ze een broodnodig steuntje in de rug? Ja. Maar uiteraard is het niet genoeg.
Er zal meer moeten gebeuren en niet enkel nu, tijdens de crisis.
Ten slotte een oproep, daarom: hoe meer leden wij hebben, hoe meer mensen wij aan het werk kunnen zetten om te proberen nog meer goede dingen te doen. Maar ook: hoe meer leden, hoe meer mensen zich bewust tonen van de diepere problemen, die ook wijzelf op moeten lossen. Met hoe meer wij zijn, hoe sterker wij staan om verandering te bereiken, door lobby, door zichtbaarheid bij manifestaties, door invloed binnen besturen en overleggen, maar ook door zelf aan een mentaliteitsverandering te werken.