Knimes
Knimes E.P.
Als je al zo’n 40 jaar ‘in het vak’ zit, zoals de schrijver van dit stukje, zou je met muziek die je ooit ontzettend avant-gardistisch én alternatief én goed vond, het risico kunnen lopen dat diezelfde muziekstijl inmiddels allang over de houdbaarheidsdatum zal zijn. Toen ik voor het eerst naar Knimes luisterde had ik even een associatie met helden Aphex Twin of Biosphere, beiden onsterfelijk geworden door het pionierende werk van Renaat Vandepapeliere, de oprichter van R&S, en van het ambient sublabel Apollo. Drie decennia geleden alweer. En soms komt ook nog een flard Joe Zawinul voorbij. Maken deze associaties Knimes
tot muziek van weleer? Nee, integendeel zelfs. Knimes, het alter ego van Matthijs de Ridder, is een telg van een nieuwe generatie die het ook aandurft om muzikaal anders te zijn, zonder in herhaling te vallen. Door vocals, van onder meer zangeres Mona Chai, te combineren met intelligente electronic drumpatterns met een jazzlike basis, aangevuld met sferische synthsounds en sax, weet Matthijs de Ridder een bijzondere en unieke plaat met ons te delen. Niet simpel en zeker geen allemansvriend. Enige puntje van kritiek: wanneer komt het volledige album? Want we willen meer! Tip: luister eerst naar het nummer Kumbaya van Knimes samen met rapper Baby Boa. Met relevante tekst als food for thought.