DICK DE GRAAF QUARTET

Moving Target

Onder het motto ‘jazz is de meest gastvrije muzieksoort’ heeft de Rotterdamse saxofonist Dick de Graaf zich de afgelopen jaren behalve door de roots van de jazz in New Orleans en New York laten inspireren door West-Afrikaanse griots, de rock van Jimi Hendrix, Stevie Wonder en Sting, klassieke componisten als Franz Schubert en door de tango nuevo van Astor Piazzolla.
Samen met pianist Jeroen van Vliet, bassist Guus Bakker en drummer Pascal Vermeer dook Dick de Graaf ditmaal de studio in om ‘De Microkosmos’ en enkele koorwerken van Bela Bartok als inspiratiebron te gebruiken. Dick de Graaf schreef tien stukken voor dit album, waarvan vijf geïnspireerd door Bartok.
Spelend met het neusje van de zalm krijgt de saxofonist alle ruimte om te improviseren. Die improvisatierol ligt toetsenist Jeroen van Vliet ook zeer goed . Ik was in het bijzonder gecharmeerd van zijn Fender Rhodes solo’s. Ook het melodische samenspel tussen toetsenist en saxofonist bezorgde me meer dan eens kippenvel, het nummer ‘Handyclap” met zijn wisselende Balkanritmes is daar een mooi voorbeeld van.
Met dit album heeft het kwartet de wat benauwde microkosmos van Bartok los gelaten in de macrokosmos van de Jazz om vrijuit te ademen. De lancering van Dick de Graafs tweede productie in eigen beheer is daarmee, wat mij betreft, geslaagd.